Er zijn miljoenen christenen in de wereld die zeer oprecht zijn in hun handel en wandel met God. Ze leven naar hetgeen ze geloven en de mensen om hen heen zien en erkennen dat ook. Er is echter ook een groep die God alleen maar in naam dient. Door hun daden loochenen ze de leer van Christus. Het is juist deze groep die de aandacht van onbekeerden trekt. Ze geven aanleiding tot kritiek en zo ont­staat de gedachte dat alle christenen niet goed bezig zijn.

Men scheert onbewust alle christenen over één kam. Niet hij is een christen die lid is van een kerk of een doopbewijs heeft, maar hij die de Here Jezus toegang geeft tot zijn hart; hij die een persoonlijke relatie heeft met de Here. Het leven met God is niet een zaak van alleen maar woor­den, maar ook van daden. Laat mij het duidelijk stellen, ook toegewijde Christenen maken fouten, soms grote.

Ongelovigen zoeken vaak een reden om hun verdorven leven te recht­vaardigen en voort te zetten zonder daar al te veel last van te onder­vinden en maken daarvoor dankbaar gebruik van de fouten die ze bij christenen ontdekken. Ze praten hun eigen leven goed door met de vinger te wijzen naar de ander, die “elke week naar de kerk gaat” en op wiens gedrag toch nog zoveel valt aan te merken. Ze ontwikkelen een zekere handigheid om de aandacht van zichzelf af te leiden en die op de ander te vestigen om zodoende verder te kunnen gaan met hun spotternijen en wat dies meer zij.