Kritiek
Kritiek kan in sommige gevallen goed zijn. Wij spreken dan van opbouwende kritiek: kritiek die uitgeoefend wordt met de bedoeling de ander te helpen of te corrigeren. Er is echter ook nog een andere soort kritiek, die meestal voortkomt uit een verbitterd, teleurgesteld hart: liefdeloze kritiek. Geen wonder dat David Wilkerson op deze vorm van kritiek zijn prullenmand als antwoord heeft. Iemand die op alles op – en aanmerkingen heeft, kan onmogelijk blij en vrij zijn. Zo iemand is vaak gebonden, heeft meestal een te hoge dunk van zichzelf en denkt dat hij/zij alleen in de hemel komt. Door alles en iedereen zomaar te bekritiseren, komen wij geen stap verder.
Ook het uiten van kritiek achter de rug van een ander om is ongeestelijk en lafhartig te noemen, aangezien de persoon in kwestie geen enkele kans geboden wordt zich te verdedigen. Ga maar na: iemand die steeds afbrekende kritiek heeft op een ander, kan de ander niet liefhebben, die heeft niet de juiste houding ten opzichte van de ander.
Als uw broeder of zuster iets doet of gedaan heeft, wat u niet bevalt, ga dan naar hem of haar toe en bespreek dat onder vier ogen. Misschien zal dan blijken dat juist úw zienswijze verkeerd is.
Wanneer u merkt, dat iets in de gemeente of groep niet goed gaat, handel dan bijbels en spreek de zaak uit met een hart vol van liefde. Bid voor elkaar en heb elkaar lief. Indien de Here ons zou bekritiseren om elke fout die wij maken, zou er niet veel van ons overblijven. “…wij struikelen allen in velerlei opzicht;”, staat er in Jacobus 3:2. Laten wij trachten elkaar te begrijpen en te ondersteunen. Ik bedoel niet dat wij de zonde moeten goed praten, maar dat wij de zaken die volgens ons niet goed gaan, met een wederom geboren, liefdevol hart moeten benaderen. Dan zullen wij veel meer bereiken dan wanneer wij liefdeloos achter de rug van een ander praten.
In een verbitterd hart, een hart boordevol kritiek, zal er beslist geen plaats zijn voor de Heilige Geest. Afbrekende kritiek maakt niet blij, maar breekt elk gevoel van medeleven met de ander af. Zij brengt verbittering en teleurstelling voort. Maar opbouwende kritiek, vanuit een liefdevol hart, werkt genezend en leert ons de broeders en zusters te begrijpen en te aanvaarden.