Reis Senegal – Dakar

In eerste instantie waren wij teleurgesteld over de voorbereidingen en voortgang van ons bezoek aan een gemeente in Dakar. Het bleek te gaan om een gemeente die eigenlijk niet bestaat. Door vervolging en andere oorzaken moest de gemeente van pastor Rex ophouden te bestaan. Senegal is een land dat bestaat uit 95% moslims, zo zegt men. De evangelische christenen hebben het moeilijk en moeten onder moeilijke omstandigheden, vaak ondergronds, hun samenkomsten houden. Tijdens de samenkomst in een woning werden de ramen gedurende de preek gesloten, zodat mensen in de buurt niet konden opvangen wat er binnen gezegd werd. Wij maakten voor het eerst zo een samenkomst mee.

Pastor Rex hield zijn samenkomsten op het dak van zijn huis. Weldra dienden de buren een klacht in en moest hij zo snel mogelijk zijn woning verlaten.
Wij mochten op straat niet praten over Jezus, werd ons gezegd. Bepaalde kerken, de katholieke kerk en de baptistenkerk, krijgen meer ruimte dan de evangelische groepen.
Al met al konden wij alleen op zondag in twee samenkomsten dienstbaar zijn. De eerste dienst was een druk bezochte samenkomst in de kleine gemeente van pastor Grace. Er waren diverse pastors aanwezig, waaronder pastor Abraham van Conakry – Guinee en de sprekers waren Philip Habes en Roberto Groenveld.

De tweede samenkomst was in het gebouw van de baptistenkerk. De samenkomst was goed bezocht. Ik mocht de gelovigen aansporen om het geloof te behouden. Pastor Rex heeft dus vanwege de vervolgingen geen gemeente meer. Hij was wel bij beide samenkomsten betrokken.
Wij hebben veel contact gehad met de leiders die allen vol goede moed zijn. Wij hopen contact met hen te onderhouden vanuit het vrij rustige westen en hen waar nodig te ondersteunen. 

Tenslotte hebben wij de grote en drukke stad Dakar mogen bezichtigen. Pastor Grace haalde ons op en reed ons rond in de stad en naar onze bestemmingen in zijn zeer oude auto. Ook hebben wij het indrukwekkende monument van de slavernij bezocht. Wij moesten honderden treden op, om het kolossale monument van slavernij te bezoeken. De laatste dag hebben wij een eiland vanwaar de slavenhandel plaatsvond, bezocht. Vanuit Dakar een half uur met de boot. Het dorp op het eiland heet Gorée (Goeree). Dit dorp zou in 1617 door de Hollanders van de Portugezen zijn gekocht (Wikipedia). Al de gebouwen zijn nog in dezelfde staat als in de tijd van de slavenhandel. De slaven werden daar gebracht om voorbereid te worden op de overtocht naar Zuid- en Noord- Amerika. Dat duurde 3 maanden. Toen ik bij de poort van “No Return” kwam, werd ik heel stil. Denkende dat mijn voorouders misschien via die poort naar een slavenschip werden getransporteerd. De tour en het verhaal van de gids waren indrukwekkend. 

Deze reis was anders. Overal in de stad staan er gewapende soldaten bij de gebouwen. Ook werden wij iedere keer weer gescand op wapens. De angst voor aanslagen is zichtbaar.
Wij hebben vele indrukken opgedaan in een moslimland, waar wij niet veel vrouwen met een hoofddoek zagen. Wij blijven bidden voor de gelovigen, de vele arme dakloze kinderen, voor Dakar als geheel.