Zoek de gunst en de eer van Jezus
Een van de grootste vijanden van eenheid is het verlangen van mensen om een naam te vestigen. Het komt mij voor alsof men meer dan ooit met elkaar wedijvert om een plaats op de voorste rij en eigen roem en eer te verwerven. Veel vaker worden bepaalde zaken gedaan om door mensen gezien te worden. Zolang eenieder zich uitsluitend richt op zijn of haar eigen belang en met de gedachte speelt dat zijn of haar gemeente of groep de beste is, zal er geen eenheid zijn. Er zal ook nooit eenheid bereikt worden, zolang er mensen zijn die menen door God geroepen te zijn om de opwekking in Nederland te realiseren.
Het verlangen naar eigen eer heeft volgens mij te maken met een groot verlangen naar aandacht. Iemand die van zijn eigen omgeving niet genoeg aandacht krijgt, zal die elders zoeken, en waar kan hij beter terecht dan in de gemeente? Die mens zal er veel voor over hebben om de honger naar aandacht te stillen. Dat is op zich niet verkeerd, als het maar niet ten koste gaat van de zo broodnodige eenheid. Ik denk trouwens dat ieder kind van God voldoende aandacht krijgt. We krijgen in de eerste plaats aandacht van onze Here Jezus Christus. Hij heeft alle tijd en aandacht voor ons. “Hij slaapt noch sluimert… Hij is uw schaduw aan uw rechterhand…” (Psalm 121). Wie een persoonlijke (gebeds)relatie met de Here heeft, zal niets te klagen hebben over aandacht.
Verder hebben we aandacht van de broeders en de zusters. “Wij behoren acht te geven op elkaar en elkaar aan te sporen tot liefde en goede werken”, zegt de Bijbel. De liefde die we elkaar geven, vult voor een groot deel de honger naar aandacht, dus hoeft niemand misbruik te maken van de dingen van de Here om zijn honger naar aandacht te stillen. Mensen die dat toch doen, maken door hun gedrag overduidelijk dat ze de Here niet van harte dienen, want als ze dat echt deden, zou het verlangen naar eigen eer en roem nooit bij hen zijn opgekomen.
Allen die uit zijn op eigen eer en roem, vertonen hetzelfde beeld:
Ze hebben geen intense relatie met de Here.
Ze proberen zich op allerlei manieren waar te maken om belangrijk over te komen.
Ze missen erkenning en liefde in de eigen kring, of ze zijn verwond vanwege omstandigheden in het leven.
Al dat jagen en jakkeren naar eer en roem zal tot niets leiden. Het is verspilde energie, omdat er geen zegen op rust. De Here maakt ons duidelijk in Zijn Woord dat we allen kostbare parels zijn. We zijn Zijn oogappels! We zijn een uitverkoren geslacht, een koninklijk priesterschap, een heilige natie! We zijn zeer kostbaar voor de Here! Laat niemand het dus wagen de gemeente als springplank te gebruiken voor haar/zijn eigen eer of ambities. Geef de Here alle eer en dien Hem, en u zult zeer gezegend zijn!