Pinksteren

Een bekende schrijver en prediker heeft ooit gezegd: “Pinksteren is geen luxe.” Een zeer terechte uitspraak, want een christen zonder Pinksteren is als een auto zonder benzine. De Here onderkende de bijzondere plaats die de Heilige Geest toekwam in het leven van de disci­pelen. Hij drukte hen op het hart om in de stad te blij­ven en geen activiteiten te ondernemen, maar te wachten “op de belofte van de Vader” (Handelingen 1:4). “En zie, Ik doe de belofte mijns Va­ders op u komen. Maar gij moet in de stad blijven, totdat gij bekleed wordt met kracht uit den hoge.” (Lucas 24:49).

Tot dan toe hadden zij steeds onderricht ontvangen aangaande het Woord en de praktische zaken van het Koninkrijk van God. Op hun theore­ti­sche en praktische kennis viel niets aan te merken; zij waren door de grootste Leraar aller tijden onderwezen. Desondanks waren zij niet klaar voor het grote werk: de verkondi­ging van het evange­lie aan de ganse schep­ping. Daar was meer voor nodig dan theore­tische en prakti­sche kennis. Zij hadden de Heilige Geest nodig. Het Woord alleen is niet voldoende. We hebben het Woord én de Geest nodig. De Heilige Geest alleen is niet vol­doende. We hebben de Geest én het Woord nodig. Die twee zijn één en kunnen niet los van elkaar gezien worden, anders zullen we brokken maken. We zullen dan óf droog en dor zijn, óf te fanatiek.

Het verkondigen van het evangelie is onlosmakelijk verbonden met het werk van de Heilige Geest. Het evangelie zou nooit zo snel verspreid kunnen worden, als de discipelen niet op de vervulling met de Heili­ge Geest hadden gewacht. Ten overvloede herinnerde de Here Jezus hen vlak voor Zijn Hemelvaart daaraan. Hij zei:“Gij zult kracht ont­van­gen, wanneer de Heilige Geest over u komt, en gij zult Mijn getui­gen zijn…” (Handelingen 1:8).

Pas na de uitstorting van de Heilige Geest vond de bekering van de driedui­zend mensen plaats. Die grote zendingsdrang van de eerste Ge­meente had ontegenzeggelijk te maken met Pinksteren. Het is daarom dan ook zeer te betreuren, dat in onze dagen velen slechts vertrouwen op hun kennis, hun verstand, hun opleiding, hun wel­sprekendheid. Ze lopen te pronken met hun titels, zonder ooit vervuld te zijn geweest met de Heilige Geest. Ze plaat­sen Pinksteren op de tweede plaats. Er zijn mensen die enkel vanwe­ge hun kennis en verstand in bepaalde bedieningen worden aange­steld. Als ze die en die oplei­ding maar heb­ben, dan zit het goed, wordt gedacht.

We moeten echter goed beseffen dat we én de inwoning van de Geest van God én kennis van het Woord van God nodig hebben. Een goede en mooie preek zonder de Heilige Geest, zal slechts het ge­bied van de ziel raken en uitspraken uitlokken als “het was een mooi­e preek” en “wat een gewel­dige predi­ker”. Maar een preek geboren uit de kracht van de Heilige Geest, zal diep in de ziel én in de geest doordrin­gen. Men zal dan spre­ken over de toene­mende liefde voor de Here Jezus en over de verande­ring in het leven.

share